Il puranchel da s. Roc enta parvis

Glogn 5, p. 4ss (Enzacontas detgas e praulas ord la Val Medel)

Inagada eis ei miert in puranchel da s. Roc e vegnius avon la porta dil parvis. El medetn temps er’ei era leu in rehuner da Mustér. Cheu vegn s. Pieder neutier cullas clavs, arva e lai en il signur da Mustér e lura buc observond il puranchel da s. Roc, siara s. Pieder la porta e va per siu fatg. Cheu ha il da s. Roc udiu tadlond vid la ruosna dalla clav co il signur vegn retscharts cun tutta pumpa e co ils aunghels contan e laian resunar las sontgas schuletgas. Plaun, plaun eis ei vegniu pli quiet e ruasseivel e s. Pieder ei puspei vegnius ed ha aviert la porta ch’el ha era pudiu en. Il puranchel spetga naturalmein era sin in semegliont beinvegni. Mo adumbatten, negin che vess tuccau en in instrument, ni intonau ina canzun. Dil reminent vegn el retscharts amicablamein dad in aunghel. Cheu empiara il puranchel s. Pieder pertgei ch’ins ni conti ni suni tier sia vegnida, sco anson pil signur da Mustér, ei pari che la partischontadad regi era en tschiel sco sin tiara. Cheu rispunda s. Pieder e di: „Na, na, miu bien Gion Gieri da s. Roc, ti eis aschi cars e beinvegnius enta parvis sco tut ils auters e vegnas era a guder tut ils plaschers dil parvis, sco’l rehuner; mo mira, da quels puranchels sco ti e tes vischins da Medel vegn ei mintga di in triep enta parvis; mo in rehuner sco quel dad oz, vegn ei mo mintga 100 onns in.“

Schreibe einen Kommentar